Przytaknęła na słowa Jaspera, gniewnie łypiąc na Edwarda.
Wyjazd z mojej głowy!
Spojrzała na Jazza smutno, a gdy się odezwał, kompletnie ją przytkało. Najpierw poczuła ucisk w żołądku, a co za tym idzie - nie mogła wydusić z siebie słowa. Nie wiedziała czy iść za nim, czy może dać mu teraz spokój. Zresztą...co miałaby mu powiedzieć? Zdecydowała się jednak zaryzykować i podejść.
-Możesz wytłumaczyć o co Ci chodzi?

Rozumiała i to aż za dobrze. Jednak skąd mogła wiedzieć, że mu choć trochę zależy?
-To teraz Ty posłuchaj... - syknęła. -Jakoś od początku nie pałałeś do mnie sympatią i nagle dziwisz się, że tak mówię? - końcówkę zmieniła w pytanie i uniosła brew.
-Chyba nic nie wyjdzie z tego, skoro nawet czasem za nic masz moje rady.

Fakt, wyśmiałaby go, ale w tym momencie nie wydawało jej się to żałosne, głupie, etc.
-A jest tak... ? -zapytała cicho i niepewnie. A teraz małe kroczki. Nie chciała go do siebie znowu zrazić. Nie mogła znieść tego, że był smutny.
-Teraz może i tak, ale chciałeś odejść, nie pamiętasz? Twierdziłeś, że mnie nie potrzebujesz.

Przechadzała się po lesie z uśmiechem na ustach. Szukała Marii i Jazz'a. No cóż...to było jedyne towarzystwo w pobliżu nie wliczając wiewiórek. W końcu, kiedy doszła na polanę ze strumieniem, zauważyła ich. Lecz zdziwiła się, kiedy zobaczyła jeszcze trzecią postać. Zmrużyła oczy i przyjrzała się tej trzeciej osobie. Uświadomiła sobie, że to był ten chłopak, który prosił ją o "śmierć". Miała dobry słuch i usłyszała także ostatnie słowa Jazz'a, skierowane do Marii. Chciała do końca przeanalizować sytuację i skupiła się na warzy Marii. Nie wyglądała na zadowoloną a ukradkiem spoglądała na nowego z wściekłością w oczach. Wywróciła oczami, już wiedziała o co chodzi. Nowy wpierdzielił się bez zaproszenia a oni byli właśnie w nastroju do wyznań. Spiorunowała go wzrokiem i wyszła zza drzew. Podeszła do nich i posłała wampirzycy wesoły uśmiech.
-Ja tylko na chwilę...domyślam się, że jakaś osoba wam tutaj przeszkadza...
Wyjaśniła szybko i popchnęła Edward'a w stronę gęstwin. Niech nie myśli, że będzie im takie momentu psuł, o nie...! Chciałby.!
Wypad człowieku.!
Darła się w myślach, nieświadoma tego, że on ją słyszy. Kiedy już jej się udało, pobiegła przed siebie.

Ostatnio edytowany przez Charlotte (2010-06-17 12:45:15)

Chłopak siedział i patrzył Marii w oczy, nawet nie zwrócił uwagi na Charlotte i Edwarda, tym bardziej nie zauważył tego że odeszli, po prostu jego myśli zaprzątało co innego.
Uśmiechnął się wyczuwając jej emocje, czyli jednak jakieś szanse u niej miał.
Wyczuł także jej ciekawość, domyślił się że pewnie chciałaby móc mu czytać w myślach, bystra bestia z niego.
-Jeśli chcesz wiedzieć co myślę, to pytaj-powiedział z lekkim uśmiechem.
Spoważniał patrząc jej w oczy, w sumie takiego pytania się nie spodziewał.
-Ja....normalnie, w czym to komukolwiek będzie przeszkadzać co do Ciebie czuje- spytał.
-Chyba że Tobie....-dodał po chwili.

Spojrzał na nią, chwilę milczał, w tym czasie rozgryzał to co wyczuwał w jej emocjach. A był to jeden wielki mętlik i chaos, nic konkretnego wyczuć nie mógł.
-Ja, w sumie o tym co się stało w ciągu ostatnich kilku dni.-odpowiedział szczerze.
-Po tem o tym co Ci powiedziałem.-dodał po chwili.
Czuł że Maria ma jakieś opory, ale nie wiedział o co konkretnie chodzi, jeszcze nie wiedział, ale postanowił że kiedyś się dowie.

On tego nie rozumiał, sądził że zrobił coś złego.
Dostrzegł jej grymas.
-Ejj, co ja zrobiłem- spytał myśląc że to jego wina.
Spoglądał jej w oczy z lekkim uśmiechem, miał nadzieje że to jednak nie on jest powodem jej uczuć.

No to teraz siedział zszokowany, czując nagły zwrot jej uczuć, czegoś takiego się kompletnie nie spodziewał.
Na pewno nie w takiej chwili i tak szybko od momentu kiedy powiedział jej o swoich uczuciach, no prawie powiedział.
-........-to chwila kiedy zrobił minę karpia, nie wiedział co powiedzieć.
-Eeee.....na pewno...jeśli tak to fajnie..-wydusił po chwili.