Siedział wpatrzony i wsłuchany w nią i słowa przez nia wypowiadane.
-Tak to spotkanie do przyjemnych nie należało.- przyznał, fakt oderwanie ręki to nic przyjemnego.
-Wcale nie jestes nie do zniesienia.- zaprzeczył szybko.
-A no skoro byłaś gorsza to mogło być z Tobą ciekawie- powiedział z uśmiechem.
-Za to ja za życia bylem śmiertelnie nudny- podsumowałem po chwili swoje życie.

-Nie no spoko, a ja sie postaram żeby to nie wyglądało tak jak poprzednie...poniosło mnie- powiedział z lekkim uśmiechem.
-Być może...nie no serio to nie miałem możliwości bycia mega rozrywkowym, wszystko kręciło sie wokół pracy na roli..-westchnął.

-Wiem ze to ona, ale mogłem to przerwać, chyba- końcówkę dodał jako pytanie.
-Tak, niestety tylko praca- powiedział po chwili.
-Jedyna rozrywka, to gra na fortepianie, dlatego zwiałem z domu zaciągnąć się do wojska- wyjaśnił.

Spojrzał na nią i od razu uśmiechnął się szeroko.
-Jasne że tak- odpowiedział prawie natychmiast.
-Ciekaw jestem czy kiedyś będę mógł się opanować w takich sytuacjach- tak to było pytanie i tak skierowane do Marii.

Uśmiechnął się szeroko czując bijące od niej szczeście.
-Skoro tak twierdzisz.- powiedział z lekkim uśmiechem.
-Tobie długo zajęło opanowanie kontroli- spytał nagle.

On taki głupi nie był i domyślił się że ona nie chce o tym gadać.
-Może...może... jakaś kolacja- zaproponował zmieniając tym samym temat.

-Widzę że nie jesteś głodna- powiedział i skinął jej głową.
-Zaraz wrócę- powiedział i odbiegł do lasu. Chciał raz zapolować samemu.