Edd podeszedł do chłopaka i przypatrując się jemu uważnie uśmiechnął się.
- Może w czymś panu pomóc. Tak się składa, że znam trochę ten las - powiedział i ledwo widocznie dla człowieka oblizał spierzchnięte wargi. Jego krew tak słodko pachniała, aż już chciał sięna niego rzucić. CZarne tęczówki połyskiwały w mroku.

Edd przysunął się do niego i delikatnie odwróciwszy mapę w jego rękach wskazał mu drogę.
- Musisz iść prosto na wschód a potem skręcić na północny zachód i dojdziesz do miasta. - mówił spokojnym barytonem i powoli przybliżał się do szyi chłopaka. Był na tyle blisko, że widział jego pulsujące życiodajnym płynem żyły.

Było już za późno na ucieczkę. Edd ruszył za nim i dopadł go w kilku krokach. Złapał go w kleszcze swych dłoni i wbił idealnie białe kły w szyję. Krew spłynęła do jego gardła. Jej smak był wręcz niesamowity. Choć chłopak był wyraźnie wystraszony przestał kopać po kilku minutach. Gdy skończył posiłek zasłonił ciało młodzieńca gałęźmi i liśćmi i ruszył w stronę polany by spotkać się z Jazzem.