Chodziła wolnym krokiem po obozie. Zastanawiała się nad dokładniejszym planami Marii. Była bardzo ciekawa co Jaspera czeka za jakiś czas. Zaśmiała się cicho, przypominając sobie miny chłopaka. Pokręciła rozbawiona głową i wskoczyła na jedno z drzew. Wspięła się na najwyższą  gałąź i ukucnęła na niej. Patrzyła na niebo z uśmiechem na ustach.
                                                                         ***       
Znudziło jej się bezczynne siedzenie na drzewie. Wpatrywała się w niebo i nic więcej, to było dla niej zbyt nużące. W końcu nie wytrzymała i zeskoczyła z drzewa robiąc salto w powietrzu. Szeroko uśmiechnięta wylądowała miękko na trawie i ruszyła na spacer do lasu.
                                                                         ***
Wskoczyła na drzewo i wzięła głęboki wdech. Od razu zrobiło jej się lepiej czując czyste powietrze.
                                                                         ***
W końcu zeskoczyła z drzewa i udała się poszukać Jaspera i Marii.

Ostatnio edytowany przez Charlotte (2010-06-17 10:13:30)

Jasper przysiadł na ławce na przeciwko wampirzycy.
-Mario, a ja wolałabym z Tobą po prostu posiedzieć- przyznał z uśmiechem, tak przydałoby im się pogadać w sumie, an spokojnie i chyba oboje tego chcieli i potrzebowali.

-Jak się okazuje jestem dla Ciebie już tak szybko taki przewidywalny- spytał z nieznacznym uśmiechem. Sam cicho liczył na rozmowę z nią bez kłótni, tak może by trochę bliżej ją poznać? To nie byłoby takie złe.
-Czyli też chciałaś ze mną porozmawiać- spytał po chwili

-Jest przydatny, ale jego używanie wiele mnie kosztuje, zauważyłem że kiedy korzystam z mojego daru, to działa on niekorzystnie na moje własne samopoczucie.- wyjaśnił, i to zawsze zmieniało jego humor na gorszy, nie zależnie czy poprawiał komuś humor czy nie.
-Ale o czym byś dokładnie chciała porozmawiać, albo o co spytać- spytał po chwili. Gdyby zadawała pytania, byłoby mu o wiele łatwiej.

-Ja....- sam nie był przygotowany żeby zadawać jej jakiekolwiek pytania.
-Mario, wiesz że sam nie wiem o co mógłbym Cię spytać...tyle tego- przyznał cicho.
-Opowiedz co chcesz...-dodał po chwili.

Usmiechnął sie szeroko.
-Na pewno to nie byłoby nudne.- dodał prawie natychmiast.
-To kobiety  mają pierwszeństwo, więc zaczynaj- poprosił z lekkim uśmiechem.

Tego pytania właśnie się spodziewał i obawiał? tak obawiał.
-Moje...hmmm bylo nudne jak flaki z olejem...-przyznał.
-Ja mieszkałem z mamą na farmę, pomagałem jej z pracami fizycznymi na niej i lubiłem grać na fortepianie- powiedział jednym ciągiem.
-A Twoje...-spytał po chwili, mając na myśli jej życie przed przemianą.